Personleg har eg kjempe tru på bruk av behavioristiske metodar, men sjølvsagt, alt med måte. Eg er ein av mange TV-sjåarar som har lete seg underhalda behaviorisme-reallity-søppel-program på TV som "Super Nanny" og "Nanny 911". Eg må innrømme at eg, sjølv om eg er skeptisk til denne type program, gong på gong blir imponert over kva dei får til, og klarer sjeldan å "zappe" vidare. Eg trur ein av grunnane til at ein liker dette er at det alltid er ei enkel løysing, systematisk arbeid og det å vera konsekvent er dei viktigste stikkorda her. Sjølvsagt kan ikkje dette løyse alt, men at det er effektivt er lita tvil om. Born likar å ha faste rammer, det trur i alle fall eg, og eg hugser sjølv at eg foretrakk dette sjølv. Det er heilt klart lettare å skjøna at det er dumt å gjera noko gale dersom det er ei konsekvens for dette. Det kan til dømes ofte vera fristande for meg å kjøra fort, spesielt om eg har dårleg med tid, men eg veit at det kan få ei konsekvens, difor gjer eg det berre om eg har det veldig travelt. Hadde alle forfortkjøringar enda med bøter ville nok ferre kjørt for fort...
I korpset eg spelar hadde me ein gong ein dirigent som etter mi meining helte litt i overkant mot behvioristiske idear. Kanskje ein til og med kan seie at han hadde eit pedagogisk ståsted som befant seg forbi behaviorismen. Hans filosofi gjekk ut på å psyka folk ned slik at han kunne forma dei som han ville. Resultate korpset fekk med han var svært gode, men det endte med at mange musikantar slutta fordi dei ikkje trivdes med metodane hans.
Person leg har eg tru på at behavioristiske teknikkar som, skjema for belønning og konsekvensar som til dømes "time out" etter ei advaring er ting som fungerer godt dersom det blir brukt rett og dersom lærar eller anna vaksenperson klarerog vera konsekvent.
Behaviorisme har mykje godt å fara med, men som eg har nemnt tidlegare så er eg ikkje for ein einspora pedagogisk rettning, men ei blanding kor eg vil ta med meg det som eg meiner er det beste frå kvar retning.
2 kommentarer:
Hei Jacob!
Nå har jeg endelig fått litt tid til å lese innlegget ditt skikkelig! Jeg er også en av de som blir dratt mot skjermen når Nanny 911 går. Det er utrolig hva litt belønning, motivasjon og skikkelig konsekvent straff kan få til. Som du sier så trenger barn faste rammer. Hvilken virkning tror du korpsdirigentens metoder hadde hatt i skolesammenheng? Jeg mener det er viktig at man ikke går for langt, og at straffen virker rettferdig på barna selv om de ikke liker den. Gode eksempler:) Men nå må du passe på å ikke slite deg ut da, og ikke skrive alt for mye teoretisk, det kan jo bli mange vanskelige ord vettu;)
Det er godt at du trekkjer fram eit døme, dirigenten som psyka ut folk, som kan tene som eit korrektiv til alle suksessane som blir presentert på TV.
Det er dessverre sjeldan at fiaskoar blir presentert på TV eller i forskingsrapportar for den sags skuld...........
Legg inn en kommentar